-
1 ostateczn|y
adi książk. 1. (końcowy, definitywny) [argument, dowód] conclusive; [decyzja, odpowiedź, rezultat] definitive, final; [porażka] eventual; [próba, wysiłek] last-ditch; [warunki] non-negotiable; [rezultat, zwycięstwo] ultimate; [decyzja] final- ostateczna rozgrywka showdown- ostateczny termin deadline, cut-off a. closing date2. (skrajny) [pasja, rozpacz] extreme; [ruina] utter- żyli w ostatecznej nędzy they lived in abject poverty3. książk., przen. (dotyczący śmierci lub sensu życia) [prawdy, sprawy] ultimate- w ostatecznym razie a. wypadku as a last resortThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ostateczn|y
-
2 ostateczny
adjsąd ostateczny — REL the Final lub Last Judgement
* * *a.1. (= definitywny) ultimate, decisive, conclusive; ostateczny dowód conclusive proof; (= końcowy) final, ultimate, terminal, eventual, overall; (o decyzji, wyniku, zwycięstwie) final; ( o terminie) closing, cut-off, final; ( o argumencie) concluding, final; ostateczny rezultat final l. net l. end result, upshot; ostateczny rezultat był taki, że... the upshot of it all was that...; ostateczny cios finisher, finishing stroke; dzień ostateczny Bibl. Judgement day; sąd ostateczny Bibl. last Judgement, last doom; do ostatecznych granic to extremes, to the limit; w ostatecznym razie if need be, in a pinch, as a last resort.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ostateczny
-
3 äußerste
im äußersten Fall w ostatecznym razie;aufs Äußerste bardzo;bis zum Äußersten do ostateczności;zum Äußersten entschlossen sein być zdecydowanym na wszystko -
4 ostatecznie
ostatecznie [ɔstatɛʧ̑ɲɛ] adv1) ( w końcu) schließlich, letztendlich\ostatecznie podpisał umowę er hat letztendlich [ lub zum Schluss] den Vertrag unterschrieben2) ( w ostatecznym razie) äußerstenfalls -
5 ostateczny
ostateczny [ɔstatɛʧ̑nɨ] adjw \ostatecznym razie im äußersten Fall[e]2) relSąd Ostateczny das Jüngste Gericht
См. также в других словарях:
raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś … Słownik języka polskiego
ostatecznie — 1. «w sposób ostateczny, do samego końca, całkowicie, definitywnie» Rozeszli się ostatecznie. Załatwić sprawę ostatecznie. Rozmówić się ostatecznie. Ostatecznie wyczerpany człowiek. 2. «w ostatecznym razie, w końcu, wreszcie, nareszcie, w… … Słownik języka polskiego
ostateczność — ż V, DCMs. ostatecznośćści, blm «ostatni, krańcowy stopień czegoś; krańcowość, skrajność, konieczność» Ostateczność zmusiła go do sprzedaży pamiątek. Pożyczanie pieniędzy to już ostateczność. ◊ Doprowadzić kogoś do ostateczności «doprowadzić… … Słownik języka polskiego
ostateczny — 1. «taki, na którym kończy się jakiś cykl, szereg, jakaś seria itp.; niemożliwy do zmiany, ostatni, definitywny» Ostateczna walka, decyzja, ostateczne zwycięstwo. Ostateczny argument, egzamin, krok, sposób, środek, wynik. Ostateczna redakcja… … Słownik języka polskiego
wysoko — wyżej przysłów. od wysoki a) w zn. 1: Wysoko rzucić piłkę. Skoczyła wysoko 1,90 m. Fontanna bijąca wysoko. Rośnij kwiecie wysoko, jak pan leży głęboko. (Mickiewicz) b) w zn. 3: Chmury płyną wysoko. Słońce już było wysoko na niebie … Słownik języka polskiego
w ostateczności — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażenie używane w sytuacji, gdy nie można zrobić czegoś innego lub inaczej; w ostatecznym razie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeśli nie znajdziemy wolnych miejsc w hotelu, to w ostateczności poszukamy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapas — m IV, D. u, Ms. zapassie; lm M. y 1. «pewna ilość, liczba czegoś, np. jakichś produktów, surowców, pieniędzy zebranych w celu przechowania przez pewien okres, do użycia w przyszłości; zasób czegoś, rezerwa» Ogromne, niewyczerpane, niewielkie,… … Słownik języka polskiego
